Η διακοπή των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και η δήθεν σκληρή στάση της κυβέρνησης κράτησε ελάχιστες ώρες.
Στη συνέχεια διαμηνύθηκε από κυβερνητικής πλευράς ότι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν σε δέκα ημέρες.
Πλην, όμως, ο υπουργός οικονομικών, Β. Βενιζέλος, με δηλώσεις του άνοιξε καθοριστικά πλέον το θέμα των απολύσεων υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, κυρίως των ΔΕΚΟ, των ΟΤΑ κ.λπ., χωρίς, όμως, να αποκλείσει και απολύσεις στο στενό δημόσιο τομέα μέσω του μηχανισμού της εργασιακής εφεδρείας, μια πατέντα που διαμόρφωσε η ΝΔ και υιοθέτησαν κυβέρνηση και τρόικα.
Με τον τρόπο αυτό, προσπαθεί η κυβέρνηση να εξευμενίσει την τρόικα για τον πλήρη δημοσιονομικό εκτροχιασμό του Μνημονίου, που οδήγησε σε αποτυχία επίτευξης των στόχων για τον περιορισμό των δημοσιονομικών ελλειμάτων το 2011.
Τα ελλείμματα οφείλονται στους τόκους – όχι στους μισθούς
Βέβαια, ο σχεδιασμός για μαζικές απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Ούτε προέκυψε ξαφνικά στις επαφές με την τρόικα. Προϋπήρχε ως σχέδιο από την αρχή. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, ξεκίνησε μια ανήκεια προπαγάνδα από την τρόικα, την κυβέρνηση και τα διάφορα «παπαγαλάκια», ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν δήθεν πάνω από ενάμισι εκατομμύριο και ότι αυτοί με τους μισθούς τους ήταν δήθεν η αιτία να καταρρεύσει δημοσιονομικά η χώρα. Φυσικά, όπως έχουμε ήδη αποδείξει με σχετικά μας δημοσιεύματα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού στο προηγούμενο τεύχος των «Επικαίρων», η δημοσιονομική εκτροπή της χώρας οφείλεται στα υψηλά τοκοχρεολύσια και όχι στις δαπάνες για μισθούς και συντάξεις.
Αυτό, άλλωστε, προκύπτει και από τον Πίνακα 1, τον οποίο συντάξαμε με βάση το Μεσοπρόθεσμο σε σχέση με τα ποσά που θα καταβληθούν σε εκατ. ευρώ για τόκους και μισθούς στο διάστημα 2011-2015.
Έτσι, για το διάστημα 2011-2015 η συνολική επιβάρυνση της χώρας από τους τόκους ανέρχεται σε 97,800 δις ευρώ, ενώ για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων σε 64,395 δις ευρώ.
Το Μνημόνιο 4
Ήδη, όπως αναλύσαμε στη σχετική ειδική έκδοση των «Επικαίρων» για το Μνημόνιο 4, το Φεβρουάριο του 2011, ο σχεδιασμός για απολύσεις στο Δημόσιο είχε αρχίσει να διατυπώνεται έμμεσα από τότε. Έτσι, είχαμε επισημάνει ότι ιδιαίτερο προβληματισμό είχε προκαλέσει η διατύπωση του Μνημονίου 4, σύμφωνα με την οποία, «το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει αυστηρότερους κανόνες για το προσωρινό προσωπικό, κατάργηση κενών θέσεων εργασίας και επανατοποθέτηση προσωπικού σε τομείς προτεραιότητας». Ποιες είναι, άραγε, οι κενές θέσεις εργασίας που θα καταργηθούν; Τον προβληματισμό και την ανησυχία ενίσχυσε το γεγονός ότι στη συνέχεια το Μνημόνιο 4, σε άλλο κεφάλαιο, είχε επισημάνει πως στο πλαίσιο της μείωσης του ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης και για τη δημοσιονομική εξυγίανση, μεταξύ των μέτρων που θα έπρεπε να ληφθούν μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου 2011 περιλαμβάνεται και «μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα επιπλέον του κανόνα της 1 πρόσληψης για κάθε 5 αποχωρήσεις. Η μείωση των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα επιπλέον του κανόνα 1 προς 5 θα πρέπει να αποφέρει εξοικονόμηση τουλάχιστον 600 εκατ. ευρώ». Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην από 24/2/2011 σχετική Έκθεση Προόδου, υποστήριξε ότι μέχρι το 2013 θα προκύπτουν τουλάχιστον 20.000 λιγότεροι υπάλληλοι κατ’ έτος.
Ήταν, λοιπόν, προφανές ότι τρόικα και κυβέρνηση σχεδίαζαν απολύσεις και στο δημόσιο τομέα. Έτσι προγραμμάτισαν την κατάργηση οργανικών θέσεων, προφανώς όχι κενών. Γιατί αν επρόκειτο για κατάργηση κενών οργανικών θέσεων, τότε πώς θα μπορούσε να προκύψει μισθολογικό όφελος 600 εκατ. ευρώ;
Δυστυχώς, παρά τις επισημάνσεις μας αυτές, δεν υπήρξε εγρήγορση του συνδικαλιστικού κινήματος αλλά και των δημοσίων υπαλλήλων σε σχέση με τις επικείμενες απολύσεις στο Δημόσιο. Τη στιγμή, μάλιστα, που τα διάφορα στελέχη της κυβέρνηση και οι «τροϊκανοί» συνοδοιπόροι της εδώ και καιρό ζητούσαν απολύσεις στο Δημόσιο.
Στο πλαίσιο αυτό, άρχισε να δρομολογείται, σύμφωνα με δηλώσεις της κυβέρνησης, η μετατροπή των δημοσίων υπαλλήλων σε υπαλλήλους του κράτους, το οποίο θα έχει δικαίωμα να τους τοποθετεί σε όποια υπηρεσία θεωρεί ότι έχει ανάγκη. Αυτό, όμως, προϋποθέτει την κατάργηση των οργανικών θέσεων των διαφόρων δημοσίων υπηρεσιών, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την απόλυση και δημοσίων υπαλλήλων που δήθεν θα πλεονάζουν, αφού ως γνωστό η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων προστατεύεται μόνο υπό τον όρο ότι υφίστανται και οι αντίστοιχες οργανικές θέσεις.
Σε περίπτωση, όμως, κατάργησης των οργανικών θέσεων δεν εφαρμόζεται στις συγκεκριμένες περιπτώσεις η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Έτσι σχεδιάζεται οι εν λόγω δήθεν πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι να περάσουν σε εργασιακή εφεδρεία, και στη συνέχεια, βέβαια, να απολυθούν.
Πόσοι είναι τελικά οι δημόσιοι υπάλληλοι;
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι στο Μεσοπρόθεσμο περιλαμβάνονται και σχετικές εκτιμήσεις για το συνολικό αριθμό του υπηρετούντος προσωπικού Γενικής Κυβέρνησης 2011-2015. Στο εν λόγω προσωπικό περιλαμβάνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι στρατιωτικοί, το νοσηλευτικό προσωπικό και προσωπικό ΑΕΙ - ΤΕΙ κ.λπ. (κατηγορία Α’), οι υπηρετούντες σε ΝΠΔΔ, Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης και ΟΤΑ (κατηγορία Β’) και το προσωπικό ορισμένου χρόνου (κατηγορία Γ’).
Το προσωπικό αυτό προκύπτει αναλυτικά στον Πίνακα 2, τον οποίο συντάξαμε με βάση τα στοιχεία του Μεσοπρόθεσμου, όπου και καταρρίπτεται ο μύθος που καλλιεργήθηκε έντονα εδώ και ενάμιση χρόνο για τον τεράστιο, δήθεν, αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων.
Μεσοπρόθεσμο και απολύσεις στο Δημόσιο
Οι απολύσεις στο Δημόσιο δρομολογούνται με το Μεσοπρόθεσμο μέσα από τις καταργήσεις / συγχωνεύσεις φορέων του Δημοσίου και μέσα από την αναδιάρ θρωση των ΔΕΚΟ.
Με την κατάργηση φορέων του Δημοσίου, τρόικα και κυβέρνηση σχεδιάζουν να απολυθούν χιλιάδες υπάλληλοι, αφού πρώτα τεθούν σε εργασιακή εφεδρεία ενός έτους.
Ήδη από τα τέλη Μαΐου 2011 προέκυψε με σαφήνεια από σχετικό δημοσίευμα ότι «από τους 1.650 κρατικούς οργανισμούς και φορείς θα απομείνουν περίπου 800 μέχρι το τέλος του έτους». Στο πλαίσιο αυτό, μάλιστα, εκτιμήθηκε ότι «80.000 θέσεις εργασίας θα χαθούν από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα» (Real News, Οικονομία, 29/5/2011, σελ. 3). Έτσι, η άμεση συγχώνευση 29 φορέων με 7.000 εργαζόμενους που προωθείται σε πρώτη φάση απλώς αποτελεί την αρχή (Η Καθημερινή, 29/7/2011, σελ. 4).
Σύμφωνα, λοιπόν, με το Μεσοπρόθεσμο, το συνολικό ποσό που θα εξοικονομηθεί από τις εν λόγω απολύσεις προσωπικού υπολογίζεται ότι θα ανέλθει σε 1,240 δις ευρώ. Ταυτόχρονα, θα μειωθούν και οι επιχορηγήσεις σε άλλους φορείς του Δημοσίου, οπότε και εξ αυτού του λόγου θα προκύψουν και νέες απολύσεις στο Δημόσιο. Επίσης, το Μεσοπρόθεσμο προβλέπει ότι από την αναδιοργάνωση των ΔΕΚΟ θα εξοικονομηθεί το συνολικό ποσό των 1,314 δις ευρώ, που θα προκύψει κυρίως από μείωση δαπανών προσωπικού και την αναδιάρθρωση των ΔΕΚΟ που θα οδηγήσει επίσης σε νέες απολύσεις.
Είναι, λοιπόν, προφανές ότι την αποτυχία της κυβέρνησης να μειώσει τα ελλείμματα θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και όχι, φυσικά, οι τοκογλύφοι, οι οποίοι θα συνεχίσουν να απομυζούν με τους τόκους που παίρνουν κάθε χρόνο τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προστατεύει τις στρατιές των κομματικών συμβούλων και παρασυμβούλων που υπηρετούν στα υπουργικά γραφεία με παχυλούς μισθούς, ενώ οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι συνεχίζουν το πάρτι σπατάλης στο Δημόσιο.
Άλλωστε, το ίδιο το Μεσοπρόθεσμο περιλαμβάνει μείωση λειτουργικών δαπανών του Δημοσίου στο διάστημα 2011-2015 μόνο κατά 1,136 δις ευρώ, ποσό, βεβαίως, πολύ μικρότερο των μειώσεων που επιβάλλονται στις δαπάνες του Δημοσίου για μισθούς και συντάξεις το ίδιο χρονικό διάστημα και οι οποίες ανέρχονται σε τουλάχιστον 4,544 δις ευρώ!
