Καθώς ο Τράμπ προχωρά στην επιβολή δασμών στις εισαγωγές αλουμινίου και χάλυβα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Καναδά και το Μεξικό, η ηγεσία της ΕΕ αποφάσισε να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να δρομολογήσει την ενεργοποίηση διαφόρων εργαλείων εμπορικής άμυνας. Πολύ αργά βεβαίως καθώς στην παγκόσμια σκηνή η στρέβλωση του ανταγωνισμού είναι στην ημερήσια διάταξη. Έτσι αρκετές αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία και η Τουρκία κυριολεκτικά στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό, ακολουθώντας διάφορες αθέμιτες πρακτικές. Στο πλαίσιο αυτό εμβαθύνουν το ντάμπινγκ όχι μόνο μέσω κρατικών ενισχύσεων αλλά και με παράλληλη μη τήρηση των επιβαλλόμενων μέτρων προστασίας της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων καθώς και άλλων βασικών διατάξεων εργατικής νομοθεσίας. Επιπλέον πολλές ασιατικές χώρες χρησιμοποιούν κατά κόρον την παιδική εργασία αλλά και την εργασία εκατομμυρίων φυλακισμένων ενώ καταπατούν συστηματικά και βάναυσα τα εργασιακά δικαιώματα των γυναικών. Μάλιστα καθώς δεν υπάρχει καν η έννοια των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας η εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί οδηγεί σε μισθούς πείνας με αποτέλεσμα την συσσώρευση υπερκερδών εκ μέρους των πολυεθνικών. Τέλος οι χώρες αυτές δεν συμμορφώνονται με τα διεθνή δεδομένα για την προστασία του περιβάλλοντος. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα να δίνουν την ευκαιρία στις διάφορες πολυεθνικές, πολλές εκ των οποίων είναι ευρωπαϊκές, να παράγουν πάμφθηνα προϊόντα τα οποία στην συνέχεια εισάγουν στην ΕΕ σε εκτέλεση των διαφόρων Εμπορικών Συμφωνιών.
