Άρθρο του Νότη Μαριά στην Konta news της Κυριακής 02.11.2014
Ο αγώνας για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
μπαίνει σε μια ιδιαιτέρως κρίσιμη καμπή. Για όσους μάλιστα έχουμε αναδείξει
στην πρώτη γραμμή το εθνικό αυτό ζήτημα, σημαίνει πολλά η τελευταία εξέλιξη με
την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας που ανοίγει το δρόμο για
την ηθική δικαίωση των συγγενών των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας.
Ως γνωστόν, με την υπ’ αριθμ. 137/1997 αμετάκλητη απόφαση του Πολυμελούς
Πρωτοδικείου Λιβαδειάς επιδικάστηκαν αποζημιώσεις για τα θύματα της σφαγής του
Διστόμου από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής τον Ιούνιο του 1944.
Αν και παρήλθαν 14 χρόνια από την ιστορική απόφαση 11/2000 του Αρείου
Πάγου, η Ελληνική Πολιτεία δια του εκάστοτε Υπουργού Δικαιοσύνης κατά παράβαση
κάθε έννοιας δικαίου δεν δίνει έγκριση για την εκτέλεση της υπ’ αριθμ. 137/1997
αμετάκλητης απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς κατά του γερμανικού
δημοσίου.
Με επανειλημμένες παρεμβάσεις και ως Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου,
αλλά και τώρα ως Ευρωβουλευτής, πιστός στη δέσμευση που έχω αναλάβει, έχω θέσει
το εν λόγω ζήτημα τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Θυμίζω ότι στις 13 Φεβρουαρίου του 2014 ως Βουλευτής αλλά και μέλος του
Προεδρείου των Ευρωπαίων Αντιφεντεραλιστών-Δημοκρατών, μόλις μία ημέρα μετά τη
νέα άρνηση του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Αθανασίου να επιτρέψει την εκτέλεση της
απόφασης για το Δίστομο, έφερα το θέμα ενώπιον Βουλευτών-μελών της Επιτροπής
Νομικών Υποθέσεων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης
του Συμβουλίου της Ευρώπης που συνεδρίασε στη Βαρσοβία.
Επίσης, τον Ιούνιο του 2014, μιλώντας στη Συνέλευση Μαρτυρικών Πόλεων
Ελλάδος, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για τα 70 χρόνια από τη σφαγή του
Διστόμου, είχα καταγγείλει εκ νέου τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία καλυπτόμενη
πίσω από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, από το οποίο αναμένει δήθεν την περίφημη
γνωμοδότησή του για τη στοιχειοθέτηση από πλευράς Ελληνικού Δημοσίου των
αξιώσεών του, αδρανεί προκλητικά, προφανώς για να μην κακοκαρδίσει τη «σύμμαχο»
κα. Μέρκελ.
Τώρα, όμως, με την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας να
αναγνωρίσει σε θύματα ναζιστικών εγκλημάτων το δικαίωμα προσφυγής σε ιταλικά
δικαστήρια προκειμένου να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από τη Γερμανία,
αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο τοπίο.
Σήμερα, δίνεται μια διέξοδος σε δεκάδες συγγενείς θυμάτων στην Ιταλία αλλά
και σε πολίτες άλλων χωρών, όπως της πατρίδας μας και της Πολωνίας, να
διεκδικήσουν αποζημιώσεις από τη Γερμανία, καθώς σύμφωνα με την απόφαση του
Ιταλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου «δεν ισχύει η αρχή της ετεροδικίας των
κρατών, όταν πρόκειται για παράνομες πράξεις ενός κράτους, οι οποίες
χαρακτηρίζονται ως εγκλήματα πολέμου ή ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».
Φεύγει, δηλαδή, η υπόθεση από τη διεθνή διπλωματία και από τα χέρια των
κρατών. Επιστρέφει στον χώρο της δικαστικής εξουσίας και στο πεδίο της
πολιτικής, δίνοντάς μας ακόμη μεγαλύτερη δύναμη για να πιέσουμε τη Γερμανία.
Μάλιστα, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουμε τη στήριξη και Ευρωβουλευτών του
Κινήματος των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο.
Η μάχη θα είναι δύσκολη και τα προσκόμματα που επιχειρούν κάποιοι να μας
βάλουν πολλά. Όμως, θα συνεχίσουμε. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι η
Ελλάδα είναι ο δανειστής και η Γερμανία ο οφειλέτης. Επιμένουμε στη διεξαγωγή
από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπό την αιγίδα της Επιτροπής Αναφορών δημόσιας
ακρόασης για τις γερμανικές αποζημιώσεις και ζητάμε από την ελληνική
κυβέρνηση να εγγράψει επιτέλους στον
κρατικό προϋπολογισμό το σύνολο των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα που
είναι και ληξιπρόθεσμες και απαιτητές και έντοκες και ανέρχονται σε 162 δις
ευρώ χωρίς τόκους.
Νότης Μαριάς
Ευρωβουλευτής
Αντιπρόεδρος Ευρωπαίων Αντιφεντεραλιστών
