ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 11/06/2013
«ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΤΩΡΑ»
«Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί, κύριοι Βουλευτές, να δούμε λίγο πώς έχουν τα θέματα γιατί πρέπει να έχουμε μια κεντρική εικόνα όταν συζητούμε.
Θα ξεκινήσω με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και να θυμηθούμε ορισμένα δεδομένα:
Πρώτον, γιατί το ποσό της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών έχει προσδιοριστεί στα πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ; Γιατί δεν είναι σαράντα ή τριάντα δισεκατομμύρια ευρώ;
Δεύτερον, προτού γίνει η πρόταση, η σκέψη και η απόφαση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, έγινε – ναι ή όχι; - έλεγχος από την BlackRock και από άλλες εταιρείες, σε σχέση με την ικανότητα των τραπεζών να αντιμετωπίσουν τα «κόκκινα δάνεια»;
Τρίτη παρατήρηση. Πόσο ποσό προσδιορίστηκε από τα 50 δισεκατομμύρια ότι αφορά τα «κόκκινα δάνεια»; Είναι ή δεν είναι 16 δισεκατομμύρια ευρώ; Δηλαδή, τι έγινε; Ο ελληνικός λαός θα πληρώσει 50 δισεκατομμύρια ευρώ για να γίνει ανακεφαλαιοποίηση, με τον όρο ότι οι ολιγάρχες θα παραμείνουν στη διοίκηση και θα βάλουν και το 10% στην ανακεφαλαιοποίηση.
Σ’ αυτά τα 50 δισεκατομμύρια περιλαμβάνονται και 16 δισεκατομμύρια «κόκκινα δάνεια». Δηλαδή, περιλαμβάνεται η απόφαση ότι ούτως ή άλλως δεν θα πληρωθούν τα «κόκκινα δάνεια», γι’ αυτό γίνεται η ανακεφαλαιοποίηση. Υπάρχει λοιπόν στο κεφάλαιο ένα ποσό 16 δισεκατομμύρια.
Αρα, δεν είναι λογικό, εφόσον ο ελληνικός λαός θα πληρώσει τα 50 δισ. εκ των οποίων τα 16 δισεκατομμύρια είναι «κόκκινα δάνεια», να υπάρξει «κούρεμα» των δανείων; Διότι τι θα γίνει τώρα; Θα μπούνε τα 50 δισεκατομμύρια μέσα. Τα 16 αφορούν τα «κόκκινα δάνεια». Οι ολιγάρχες κρατούν τη διοίκηση, βάζουν το 10%, σώζονται και μετά από λίγα χρόνια παίρνουν και τις τράπεζες ξανά, ενώ έχουν πάρει και 16 δισεκατομμύρια. Γιατί; Διότι θα υποστούν ζημιές από τα δάνεια. Άρα, δεν θα πρέπει να πάρουμε αυτό το ποσό, τουλάχιστον τα 16 δισεκατομμύρια που είναι οι ζημιές των τραπεζών για τα «κόκκινα δάνεια» που θα υποστούν στο μέλλον - όχι που υπέστησαν - τα επόμενα χρόνια οι τράπεζες; Θα υποστούν, λοιπόν, κατά τις μελέτες της Τράπεζας της Ελλάδας 16 δισεκατομμύρια ζημιά. Γιατί; Διότι 16 δισεκατομμύρια δεν θα τους πληρώσουν οι δανειολήπτες. Άρα, λοιπόν; Θα πάρουν λοιπόν το παραδάκι και στο τέλος δεν θα έχουν και τη ζημιά;
Δεν πρέπει να δούμε τη λύση στο ζήτημα αυτό; Για να μην τα ξεχνάμε. Έτσι μπαίνει το θέμα, αν θέλουμε να τα λέμε όλα αναλυτικά.
Δεύτερον, - δεν υπάρχει και πολύς χρόνος - ακούμε για τα στοιχεία. Θα μείνω μόνο σ’ αυτό. Πότε έρχεται το νομοσχέδιο; Έρχεται αφού έχει εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Εγκρίθηκε στις 25/5. Είναι ένα νομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο σ’ αυτά που θέλουν οι τράπεζες. Γιατί η ανακεφαλαιοποίηση προϋποθέτει και κάτι άλλο.
Τα 50 δισεκατομμύρια ανακεφαλαιοποίηση είναι χαρτιά του EFSF. Μη νομίζετε ότι είναι ρευστό. Είναι ομόλογα του EFSF που έρχονται. Με τα χαρτιά του EFSF κάνει κουμάντο και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην επόμενη φάση της ανακεφαλαιοποίησης πρέπει να εμφανίσουν μια λογιστική κατάσταση οι τράπεζες. Τα «κόκκινα δάνεια» πρέπει να τιμολογηθούν. Τα υπόλοιπα δάνεια, τα οποία είναι σε καθυστέρηση, πρέπει να τιμολογηθούν. Γιατί; Διότι οι τράπεζες θέλουν να κάνουν αυτό που ονομάζεται «τιτλοποίηση δανείων», δηλαδή, να κάνουν ομόλογο τα δάνεια που έχει πάρει ο ελληνικός λαός -securitization στα αγγλικά, για να μην μπερδευόμαστε - και αυτά να τα πουλήσουν ή να τα δώσουν εγγύηση ή να τα δώσουν σε ξένα funds, τα οποία θα μπορούν να έρθουν να τα εισπράξουν αντ’ αυτών και να επιβάλουν κατασχέσεις στον ελληνικό λαό.
Γι’ αυτό έχει μια ειδική διάταξη μέσα στο νομοσχέδιο που λέει ότι αν τα δάνεια έχουν δοθεί στο εξωτερικό, τότε πρέπει να οριστεί αντίκλητος εν Ελλάδι, γιατί τα έχουν πουλήσει ή θα τα πουλήσουν.
Άρα, με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια! Δηλαδή και οι τράπεζες θα εμφανίσουν καλύτερη λογιστική κατάσταση και θα έχουν τη δυνατότητα να τα πουλήσουν και όλα αυτά έχοντας πάρει και τα 50 δισεκατομμύρια από τον ελληνικό λαό. Αυτό είναι το θέμα. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα που πρέπει να έχουμε. Αν λοιπόν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί να μην μπούμε στη διαδικασία της σεισάχθειας;
Λέτε ότι αφορά όλους. Μα εδώ έχω ένα έγγραφο της ΕΚΠΟΙΖΩ που το έδωσε στην Επιτροπή και στο οποίο λέει ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση αφορά περιορισμένο αριθμό δανειοληπτών. Ποια, λοιπόν, είναι η κατάσταση;
Πρώτον, το δημόσιο χρέος είναι 310 δισεκατομμύρια ευρώ το Μάρτιο του 2013. Το ιδιωτικό χρέος, με βάση αυτήν εδώ την Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος στη σελίδα 113, προσδιορίζεται στα 228,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι επιχειρήσεις έχουν 103,2 δισεκατομμύρια ευρώ οφειλές. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι αγρότες και οι ατομικές επιχειρήσεις, που μας ενδιαφέρουν, έχουν χρέος 13,6 δισεκατομμύρια.
Οι ιδιώτες έχουν χρέος 104,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Περιλαμβάνει μέσα και αυτούς που είναι νοικοκυριά. Εξ αυτών, τα 73,5 δισεκατομμύρια ευρώ είναι στεγαστικά δάνεια και τα 29,5 δισεκατομμύρια ευρώ είναι καταναλωτικά.
Πού είναι το πρόβλημα; Ότι στα καταναλωτικά οι καθυστερήσεις είναι της τάξεως του 38%, δηλαδή 12 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου, στα επιχειρηματικά είναι 24 δισεκατομμύρια ευρώ και στα στεγαστικά είναι 15 δισεκατομμύρια ευρώ. «Κόκκινα» δάνεια αξίας 15 δισεκατομμυρίων ευρώ! Σεισάχθεια 50% πόσα είναι; Είναι 7 δισεκατομμύρια ευρώ.
Έχουμε ήδη δεχθεί ότι υπάρχει ποσό ύψους 16 δισεκατομμυρίων ευρώ από την ανακεφαλαιοποίηση για τη διαχείριση «κόκκινων» δανείων.
Άρα, ήδη με την πρόταση που εμείς καταθέτουμε, όσα «κόκκινα» δάνεια υπάρχουν σήμερα, μπορούν να μπουν σε μία διαδικασία σεισάχθειας της τάξης του 50% και να παραμείνουν από το ποσό πρόβλεψης της ανακεφαλαιοποίησης άλλα 11 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν δεν είχατε δώσει και τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ «προίκα» στην Τράπεζα Πειραιώς για να πάρει την Αγροτική Τράπεζα και είχε αξιοποιηθεί μέρος - μόνο 5 δισεκατομμύρια ευρώ- για την ανακεφαλαιοποίηση, θα υπήρχε η άνεση δύο και τριών δισεκατομμυρίων ακόμη.
Επομένως, η πρότασή μας είναι πολύ συγκεκριμένη. Και αν θα πρέπει να πάμε και στα επιχειρηματικά δάνεια της τάξης των 24 δισεκατομμυρίων ευρώ, πρέπει να δούμε πόσο ποσοστό σεισάχθειας μπορεί να έχουμε εκεί και με ποιες προϋποθέσεις.
Άρα, λοιπόν, εμείς έχουμε πολύ συγκεκριμένη πρόταση, η οποία στηρίζεται σε δεδομένα. Δηλαδή, τα 16 δισεκατομμύρια ευρώ που πλήρωσε ήδη ο ελληνικός λαός, θα τα πάρει πίσω με τη μορφή της σεισάχθειας.
Δεν μπορούν να γίνουν οριζόντιες ρυθμίσεις για όλους; Φυσικά. Πρέπει να δούμε προϋποθέσεις. Πρέπει να δούμε όρους.
Να σας πω, όμως, και κάτι άλλο; Συζητάμε με νόμο τι πρέπει να κάνουν οι τράπεζες, όταν η κυριότητα πλέον των μετοχών των τραπεζών και η πλειοψηφία ανήκει στο ελληνικό δημόσιο. Τι θα έκανε κάποιος; Θα έβγαζε έξω από τη διοίκηση τους ολιγάρχες, στη συνέχεια θα έβαζε διοίκηση εποπτευόμενη από το κράτος, θα έκανε λογιστικό έλεγχο να δούμε ποιοι πήραν δάνεια και παραδάνεια και τα κόμματα και οι ημέτεροι και αφού ήλεγχε την ιστορία, μόνο τότε θα προχωρούσε στην ανακεφαλαιοποίηση, κάνοντας και τη σεισάχθεια του 50%.
Γιατί δεν το κάνετε αυτό; Ορίστε η διαδικασία η οποία πρέπει να γίνει. Και δεν χρειάζεται να γίνει καμία εθνικοποίηση, ούτε κρατικοποίηση, διότι σήμερα ιδιοκτήτης των τραπεζών είναι το ελληνικό δημόσιο. Έχει βάλει το 90% του κεφαλαίου.
Άρα, λοιπόν, θα ασκήσουμε τα δικαιώματά μας από το νόμο περί ανωνύμων εταιρειών και τραπεζών και θα τελειώσει η ιστορία. Και θα υπάρχουν διοικήσεις που θα ελέγχονται από το κράτος και θα δουλέψουν πράγματι για την ανακούφιση του χειμαζόμενου ελληνικού λαού, τον οποίο πραγματικά έχετε διαλύσει με τα μέτρα που πήρατε.
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Και για να καταλάβουμε ή να καταλάβετε την πολιτική σας, σας το είπαμε ήδη από αυτό το Βήμα: Πληρώσατε προχθές ομόλογο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με αέρα κοπανιστό και δώσατε στο Ντράγκι 2.240.000.000 ευρώ «αέρα». Ακόμη κι αν πωλούνταν η ΔΕΠΑ και η ΔΕΣΦΑ, ξέρετε πόσο θα ήταν η είσπραξη; Θα ήταν 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Καταλαβαίνετε; Με μία κίνηση, με μία διαπραγμάτευση, θα είχαμε διασώσει την όποια πώληση - που δεν έγινε, αλλά εσείς τη θέλατε - το «ξεπούλημα» κατ’ εμάς, της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ.
Να, λοιπόν, πώς γίνεται η διαχείριση. Είναι πολύ απλά τα πράγματα, αν θέλετε να κάνετε τη διαχείριση.
Τώρα έχουμε και άλλη γενιά δανειοληπτών, οι οποίοι είναι οι «εγκλωβισμένοι». Διότι αυτοί που πήραν στεγαστικά δάνεια και αγόρασαν σπίτια από το 2006 μέχρι το 2008, τα αγόρασαν με ένα τεράστιο ποσό κι έχουν εγκλωβιστεί. Γι’ αυτούς θα υπάρξει μία συγκεκριμένη μέριμνα;
Γι’ αυτό λέμε ότι εάν έχεις τη διοίκηση των τραπεζών, αν μπεις σε μία διαδικασία ελέγχου, αν διαθέσεις τα 16 δισεκατομμύρια ευρώ γι’ αυτό, τότε θα δεις και τις προϋποθέσεις και τους όρους για διάφορες περιπτώσεις όπως είναι αυτοί εδώ οι «εγκλωβισμένοι», όπως είναι άλλοι που έχουν πάρει καταναλωτικά και λέτε, «Καταναλωτικά πήραν, να το πληρώσουν». Επειδή, όμως, ξέρετε και ασχολείστε με την αγορά, θα γνωρίζετε ότι μέρος των καταναλωτικών δανείων στην ουσία είναι στεγαστικά. Επειδή δεν έβγαινε το ποσό του στεγαστικού, έβαζαν κι ένα μέρος με καταναλωτικό.
Γι’ αυτό, λοιπόν, τα πράγματα είναι απλά. Εμείς έχουμε συγκεκριμένη πρόταση που λέει ότι χρειάζεται αυτήν την στιγμή διαγραφή του επονείδιστου χρέους. Αυτό είναι το βασικό. Και θα πείτε: Μα γίνεται;
Θα σας πω, λοιπόν, έναν άλλο τρόπο που εσείς μπορείτε να το κάνετε και τελειώνω μ’ αυτό, κύριε Πρόεδρε. Το ΔΝΤ παραδέχτηκε ότι έχει λάθος συνταγή και ζημίωσε την χώρα. Το ίδιο και οι υπόλοιποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή, λοιπόν, η εφαρμογή του μνημονίου οδήγησε σε οικονομική καταστροφή της Ελλάδας. Χάθηκε το 25% του ΑΕΠ. Έκλεισαν εκατό χιλιάδες επιχειρήσεις. Ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι. Αυτοκτονίες. Διάλυση της χώρας. Τι θα έκανε ένας σοβαρός άνθρωπος, αυτός που έχει υποστεί τη ζημία από τους δανειστές που του επέβαλαν το μνημόνιο;
Θα έλεγε, λοιπόν: Να στείλω την υπόθεση στην Τράπεζα της Ελλάδος, να μου υπολογίσει την ζημιά της ελληνικής οικονομίας, να το αναθέσω στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους με ποιους όρους θα εισπράξω την αποζημίωση από τη ζημιά και να φωνάξω τους δανειστές με βάση και τη δανειακή σύμβαση που λέει ότι οι διαφορές μεταξύ των δανειστών λύονται στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πρώτη σύμβαση και στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου για τη δεύτερη και τρίτη. Και αφού προσδιορίζαμε τη ζημιά, που πιθανότατα να φτάνει και τα 200 δισεκατομμύρια, θα λέγαμε:
«Κύριοι, η ζημιά που έχουμε υποστεί είναι 200 δισεκατομμύρια. Φέρτε τα. Δεν τα έχετε; Γίνεται συμψηφισμός με το δάνειο που μας δώσατε, 230 δισεκατομμύρια.»
Και για να θυμόμαστε και την υπόθεση Παπακωνσταντίνου, θα πω το εξής: Αν ένας Υπουργός Οικονομικών μπορεί να το κάνει αυτό και δεν το κάνει, έχει πρόβλημα διότι θα πρέπει να εξετάσουμε την απιστία περί την υπηρεσία, γιατί έτσι ζημιώνει την ίδια την χώρα.
Αυτή είναι η πολιτική, μια πρόταση που δεν είναι διαγραφή του χρέους. Θέλετε; Τολμάτε; Δεν νομίζω ότι το κάνετε αυτό.
Ευχαριστώ».
